24 december 2015: Lieve Evi

Lieve Evi,

Gisteren hebben de mensen in het ziekenhuis jouw neusamandel verwijderd. Sinds je geboorte ben je vaker wél verkouden dan niet. En een weekje geleden zijn we daarom met je naar de KNO (Keul, Neus en Oren) dokter geweest. De dokter heeft in jouw keeltje gekeken en zag dat jouw neusamandel erg groot en ontstoken was. Een neusamandel is een klein ‘machinetje’ in je lichaam dat ervoor zorgt dat vieze stofjes niet in je lichaam komen. Maar jouw neusamandel deed het niet goed meer en moest daarom weggehaald worden.

Onder Narcose

Voordat de dokter dit bij jou kon gaan doen moest je onder ‘narcose’, dat is als ze je met een kapje in slaap brengen. Ze vonden het in het ziekenhuis niet goed dat papa én mama bij jou waren als je in slaap gebracht werd, dat vonden papa en mama wel stom, maar goed, uiteindelijk ben ik bij jou gebleven terwijl de doktoren jouw in slaap brachten. Het omkleden in ziekenhuiskleertjes en het wachten tot we aan de beurt waren vond je nog niet zo’n probleem. Je was lekker aan het spelen met alle puzzels en kleurtjes.Toen de dokter kwam om ons op te halen en ik je op het bed neerlegde in de operatiekamer, had je wel door dat er iets spannends ging gebeuren en je zei meteen “klaar” en “nee”… je wilde liever niet gaan liggen daar. De anesthesist, dat is een soort slaapdokter, deed het kapje over je neus en mond en toen moest je erg huilen. Ik hield je handje vast en zong jouw slaapliedje (Wist je dat de zon al slaapt). Na het liedje sliep je, en moest ik je achter laten bij de dokter.

Zo gepiept

De operatie duurde niet lang, 15 minuutjes nadat ik je bij de dokters had gelaten, mocht ik je alweer zien. De verpleegster hield je vast en je was erg aan het huilen. Je hele neusje zat onder het bloed. Papa ging in het ziekenhuisbed liggen en de verpleegster gaf je aan mij. Ongeveer 15 minuutjes heb je op mijn buik liggen draaien en wist je niet of je wilde liggen, zitten en je vroeg continu naar je speentje… Dat mocht je van de dokter eigenlijk niet hebben, maar de verpleegster zei toen dat het wel mocht. Je moest veel water drinken, maar het eerste uurtje vond je dat niet leuk. Slikken kan een beetje pijn doen na zo’n operatie. Toen je je speentje had werd je meteen rustig en je ging lekker tegen papa aanliggen.

Op de kamer waar jij en papa lagen, kwam ook nog een andere Evi terug van haarneusamandel operatie, jouw naamgenootje was al wat ouder (ik denk een jaar of 6) en toen zij uit de narcose kwam moest ze heel hard huilen en papa moest daarom ook even huilen, zo zielig vond ik dat. Gelukkig kwam haar papa ook snel.

 Jij viel al snel in slaap, maar omdat je veel water moest drinken, om t wondje in je mondje schoon te spoelen, moest ik je een paar keer wakker maken, en dat vond je niet leuk. Je ging na een paar slokken die je met tegenzin nam dan ook meteen weer slapen.

Waterijsjes

Na een uurtje kregen jullie allemaal een waterijsje. Na je slaapje had je daar wel zin in en je was al snel lekker aan t smullen.

 Mama

Ondertussen was mama thuis erg benieuwd hoe t met je ging, mama vond t helemaal niet leuk dat ze niet bij je kon zijn, dus toen papa hoorde dat ze mocht komen heb ik mama meteen gebeld! Mama kon haast niet wachten en papa denkt dat ze heel hard heeft gereden!

Vertroetelen

Eenmaal thuis wilde je t liefst bij mama liggen, lekker op de bank! Je hebt nog een ijsje gegeten en drinken deed je nu weer beter. We hebben je lekker vertroetelt en Ton en Tanja zijn nog langs geweest met een kadootje! Papa en mama zijn heel trots op hoe je t gedaan hebt, want je hebt toch aardig wat voor je kiezen gehad! Maar hopelijk ben je vanaf nu veel minder verkouden! Afgelopen nacht merkten we al wel dat je veel minder snurkte, en je hebt best goed geslapen!

Omdat t voor papa en mama best een moeilijke dag was, heb ik dit blogje maar geschreven, zodat wij en jij het later nog eens terug kunnen lezen!