Kan ik u helpen? Het is erg druk!

Vandaag ben ik weggelopen uit een winkel waar ik eigenlijk een paar schoenen wilde kopen… Waarom? Lees dan vooral verder :).

Hoe het begon!

Gisteren was ik in de stad en op zoek naar een paar schoenen. Ik wist precies wat ik wilde: hoge schoenen met warme voering voor de winter. Het is lang geleden dat ik veel geld aan schoenen heb uitgegeven, maar na even zoeken paste ik een paar Panama Jacks bij Ziengs in Nijmegen. Het was erg rustig in de winkel en we maakte geintjes met de verkoopster en ze dachten goed mee. Maar toch twijfel want maat 43 zat te ruim en 42 voelde toch wat krap. €185,- was t prijskaartje en uiteindelijk besloot ik ze toch (nog) niet mee te nemen omdat ik ze online voor € 145,- zag. Ik vroeg nog aan de verkoopster of ze een laagste prijsgarantie hadden en nog iets met de prijs konden doen, maar helaas. Het verschil was te groot voor me.

Recensies

Thuisgekomen keek ik op de site van Etrias waar de schoenen voor 145,- stonden. Maar de recensies waren wisselend, of heel negatief of heel positief. Ik besloot daarom te kiezen voor betalen achteraf. Gelukkig maar, want vanochtend ontving ik een mail dat de schoenen pas 1,5 maand later beschikbaar zouden zijn. De bestelling heb ik maar geannuleerd en dan toch maar naar Ziengs en t volle pond betalen.

Hangende pootjes

Aangekomen bij de winkel pak ik de betreffende schoen van het schap en loop naar de kassa. Een van de verkoopsters (die van de dag ervoor zag ik niet) zei tegen een dame waar ze op dat moment aan het helpen was: “Ik loop even naar die andere meneer!”. Bij mij triggerde dat een flauwe gedachte, want ze was immers een mevrouw aan het helpen en door mij de ‘andere’ meneer te noemen suggereerde ze dat de mevrouw een meneer was… (Ja, het is azijnzeiken, maar goed…). Dus ik zei daar (grappig bedoeld) iets over tegen de verkoopster.

De volgende dialoog volgde:
Verkoopster (op geïrriteerde toon): “Kan ik u helpen, het is erg druk”
Ik: “Oh, dan ga ik wel weer weg” (Ik draaide om en wilde weglopen).
Verkoopster: “Hoezo…”
Ik: “Nou ik wil hier voor 180 euro schoenen kopen, maar…”
Verkoopster: “Maar ik ben heel vriendelijk tegen u”
Ik: “Dat vind ik niet, goedemiddag”.

Lichtelijk geschrokken van mijn eigen reactie liep ik de winkel uit. Ik wilde heel graag die schoenen, maar als dit de manier is waarop, dan haal ik ze wel ergens anders. Tegelijkertijd realiseerde ik me dat de verkoopster wellicht ook een beetje ontdaan was door mijn reactie en het misschien ook niet zo bedoeld had. Maar goed, ik vond wel dat ik gelijk had en liep honderd meter verder een andere schoenenwinkel in. Ja, die hadden ook dezelfde schoenen!

Ik werd vriendelijk geholpen (ook hier was het net zo druk) door een meisje dat maat 42 voor me ging halen. En liep nog even door de winkel met dezelfde twijfel.

Studentenkorting

Op diverse kaartjes in de winkel stond: “15% studentenkorting, omdat studeren al duur genoeg is, krijg je 15% korting op vertoon van je collegekaart”. Hmm.. 15% op 185,- is toch best aardig. Ik ken wel wat studerende vrienden met wie ik die schoenen wel zou kunnen halen…. De verkoopster kijkt me aan en vraagt of ze lekker zitten. Ik vroeg of ik de schoenen (als ik ze binnen zou dragen) nog terug mocht brengen en dat was geen probleem. Dat bood perspectief. Ik had de stoute schoenen (haha) nu toch al aan, dus zei ik: “Ik overweeg wel om een studerende vriend te vragen zodat ik de studentenkorting krijg, want op zo’n bedrag is 15% best veel… of kun jij…”. En de verkoopster knikte en zei “Ja hoor, voor deze keer kunnen we wel een uitzondering maken…”. En een tevreden klant verliet Nelson (de schoenenwinkel).

Blijkbaar had de Ziengsmedewerker haar (blijkbaar) hoognodige pauze gekregen want die kwam ik op de weg terug tegen. Ze vermeed mijn blik. Een beetje schuldig voelde ik me wel. Misschien dat ze gewoon een nare dag en was haar lontje wat korter dan normaal.