Ja, ik ben zo’n blogger die niet blogt als ie er geen zin in heeft. En het afgelopen jaar had ik er helemaal geen zin in.
Maar op deze zonnige zondagmiddag heb ik besloten er toch maar weer eens een te schrijven. Met als thema: bij jezelf blijven.
Het is een turbulent jaar voor mij, en de turbulentie is nog niet over. Maar als er een les is die hardnekkig terugkomt op het ciriculum, dan is het: “bij jezelf en je gevoel blijven.”.
Met de veranderingen in m’n werksituatie en mijn privé situatie komen allerlei nieuwe dingen en mensen op mijn pad. Iets wat ik als een verrijking van mijn leven ervaar. Sommige zijn positief, andere minder en van anderen moet het nog blijken.
Als je bij jezelf wilt blijven, is het fijn als je weet wie je bent. En dat is volgens mij een eeuwigdurende zoektocht. Het is alsof je elk takje, elk blaadje, elke fotosynthesecel van een plant wil omschrijven. En als je dat dan gedaan hebt, ontdek je dat de plant gegroeid is en er weer nieuwe delen zijn om te omschrijven. Je bent er nooit klaar mee.
Hoe kun je dan werkelijk bij jezelf blijven? Ik denk dat je gevoel het beste kompas is dat je bezit. En als je daarmee in contact bent en blijft zul je minder afdwalen van je eigen pad. Ik zeg minder, want afdwalen zul je, en gelukkig maar. Als je nooit even een andere kant op gaat dan, hoe weet je dan zeker dat het pad dat je bewandeld het juiste is. Klinkt cryptisch, maar neem de verkeerde afslag en je gaat ineens beter op de borden letten als je je weg hebt teruggevonden.
Als je je leven beschouwd als een reis naar een doel, waarbij je je focus legt op het doel, zul je elke afwijking ervaren als een vertraging, als onnodig oponthoud. Als je de focus op de reis houd, kom je er misschien achter dat sommige afdwalingen je mooie ervaringen te bieden hebben, waarbij andere misschien bedreigend, eng en onaangenaam zijn. Ik heb ervoor gekozen om het risico van de onaangename omwegen voor lief te nemen. En als ik dan op zo’n zijweg ben beland, dan ben ik soms boos, teleurgesteld, verdrietig, kwaad of elke andere negatieve emotie, maar vroeg of laat realiseer ik me dat ook die afdwaling een functie heeft, ik waardeer de ‘normale route’ meer, maar het maakt de positieve afdwalingen tot prachtige ervaringen.
“Laat je gevoel je dan nooit in de steek?” natuurlijk wel, niets in je leven is constant. Turbulentie hoort erbij.
Dat je bij je gevoel moet blijven, betekend niet dat je je verstand kunt uitschakelen, er is een evenwicht en dat evenwicht, die balans in je leven, kan soms verstoort raken, door een gebeurtenis, door een persoon, door jezelf…. En dan laat je soms net iets teveel door je verstand bepalen of net iets teveel door je gevoel. Dat zijn de hobbels in de weg die je wakker kunnen schudden. En wat je dan doet is wat er toe doet! Leg je je neer bij je keuze en blijf je op de zijweg, of ga je op zoek naar het pad waar je wilt zijn. Soms door af te wijken en door de wildernis te gaan, soms door terug te keren naar een punt waar je het weer kent, en soms door door te gaan met de wetenschap dat ergens een nieuwe kruising zich aandient.
De weg die ik het afgelopen jaar heb gelopen heeft me in dalen en op toppen gebracht, sommige stukken had ik misschien liever vermeden, maar ze zijn deel van mijn ervaring geworden. Reminders van de momenten dat mijn gevoel en verstand minder in balans waren.
Maar het gevoel blijft! En daar kun je, samen met je verstand op vertrouwen!
En toen voor het uitzicht de KL Tower beklommen. Nou ja, beklommen, er was een lift! Het uitzicht over de stad is prachtig. Leuk om zwembaden te zien op de bovenverdieping van hotels. Daarna heerlijk gelunched en geskyped (Bedankt voor de gezellig lunch – ontbijtcombi Vanes!). En ze hadden lekkere Fish and Chips met heerlijke limoen-drink!
